Van Anderlecht bezocht geregeld het atelier van Jacques Maes waar hij een aantal toekomstige leden van de Jeune Peinture Belge – Gaston Bertrand, Lismonde, Louis Van Lint… – leerde kennen. Hij exposeerde begin jaren 1940 zijn eerste figuratieve werken in de salons ‘Art Jeune’ maar stopte dan plots elke promotionele activiteit. Gedurende tien jaar (1943-1953) verdiepte hij zich in de schilderkunst omdat hij van mening was dat hij nog alles moest leren om tot ‘aanvaardbaar’ werk te komen. In 1955 op zijn eerste solotentoonstelling in Galerie Apollo van Robert Delevoy bleek dat hij had gekozen voor de abstractie. Zijn schilderijen zijn het resultaat van een lang en traag innerlijk proces dat nodig is om het gebaar te bevrijden. De onstuimige creaties zijn ingegeven door het instinct van de kunstenaar en kleur en materie weerspiegelen de passie die hem drijft. In 1958-1959 ontstonden op aanraden van Serge Vandercam, die ook een adept was van ‘gedeelde’ schilderijen, in samenwerking met de dichter Jean Dypréau composities waarin woorden en beelden vermengd zijn. Het jaar daarop werkte hij samen met de Antwerpenaar Jef Verheyen aan gedeelde composities. Hij was in zijn werk altijd op zoek naar een eerlijke, zuivere en krachtige expressie. Nog in 1960 was hij mede-ondertekenaar van het manifest van de Nieuwe Vlaamse School. Zes maand later, op 7 maart 1961 overleed hij aan de gevolgen van een ziekte.