Gaston Bertrand werkte in Brussel als schilder, tekenaar en graveur en was een van de belangrijke figuren van de Jeune Peinture Belge. Daartoe aangemoedigd door Robert Delevoy begon hij te experimenteren en evolueerde naar de niet-figuratieve schilderkunst. De dialectiek tussen figuratie en abstractie blijft een centraal element in zijn hele carrière. De landschappen en architectuur die hij leerde kennen op zijn reizen door Frankrijk, Italië en Spanje, waren een belangrijke inspiratiebron voor de kunstenaar. Uit deze formele elementen distilleerde hij een combinatie van plastische tekens. Dezelfde benadering gebruikte hij voor portretten die tot leven komen in een ongedefinieerde ruimte. Ruimte speelt trouwens een hoofdrol in dit oeuvre met zijn strikt opgebouwde lineaire composities.

De Prix Gaston Bertrand

Toegekend door de stichting ‘aan een Belgisch schilder van minstens 45 jaar die een eigen benaderingswijze en eigen middelen ontwikkelde om zijn innerlijke wereld zichtbaar te maken.’