Deze Venezolaans-Hongaarse schilder woont en werkt in Antwerpen. In Gaiska’s werken staat de mens centraal. Vaak zijn het kinderen of jonge mensen die niet weten wat te verwachten. Hun blik, houding, aanwezigheid zijn niet eenduidig. Gaiska laat de dubbelzinnigheid van zijn werken over aan de interpretatie van de toeschouwer.

Gaiska brengt schilderijen die vaak nostalgische herinneringen oproepen. Het zijn magisch realistische werken die radeloze kinderen, zoekende jongen mensen, hopende mannen en vrouwen voorstellen. Voor de afbeelding van zijn onderwerp inspireert Gaiska zich vaak op historische illustraties uit zijn uitgebreide verzameling oude tijdschriften en boeken.

Inhoudelijk zijn de creaties van Gaiska vaak beïnvloed door zijn eigen verleden dat hem en zijn familie nog steeds achtervolgt. Zijn grootouders vluchtten uit Hongarije weg om in Venezuela een nieuwe toekomst op te bouwen.

Gaiska vertekent opzettelijk zijn figuren op een bizarre manier tot bevreemdende personages. Hun ongewone, vaak te grote kledij, hun houding en blik brengen verwarring bij de toeschouwer. De kunstenaar wil de kijker geen nauwgezette verklaring geven voor wat de inhoud van zijn schilderijen betreft. Hij leidt de toeschouwer via zijn bizarre vertekeningen, lichteffecten en onverwachte extreme kleursegmenten naar de irreële, intimistische sferen van een droomwereld, zijn wereld vol hoop. Gaiska suggereert. De interpretatie is aan de kijker.