Michaux werd geboren in Namen en reisde veel (Equator, Azië, India, Noord-Amerika). In 1924 vestigde hij zich in Parijs en verkreeg in 1955 de Franse nationaliteit. Vanaf 1925-27 begon hij zowel te schrijven als te schilderen, twee verschillende manieren om uitdrukking te geven aan zijn innerlijke wereld. Hij bewonderde de oosterse kalligrafie en begon zelf te experimenteren met Oost-Indische inkt. Terwijl taal een gestructureerde gedachtegang impliceert, staan de tekens die Michaux met zijn penseel neerzet los van elke betekenis. Tussen 1956 en 1959 experimenteerde Michaux met hallucinogene middelen, vooral mescaline, die inspirerende bewustzijnstoestanden teweeg brachten. In het begin van de jaren 1960 experimenteerde Michaux met andere artistieke materialen zoals aquarel, gouache en sepia en introduceerde hij kleur in zijn werk. De werken van 1961-1962 zijn een aankondiging van een reeks gouaches (1964-1965) waarbij het oppervlak verdeeld is in horizontale banden waarop figuren-tekens als muzieknoten op een notenbalk dansen. Het oeuvre van deze bijzondere kunstenaar is gekenmerkt door een constante vernieuwing van de grafische taal.