Vandenbranden werd geboren in Brussel en ging daar naar de vrije academie L’Effort (1948-1949). Hij ontdekte de eerste abstracte doeken van de schilders van de Jeune Peinture Belge. Vanaf begin jaren 1950 trad hij in de voetsporen van Mondriaan en Vasarely en maakte constructivistische doeken die hij geregeld exposeerde in Galerie Saint Laurent (Bruxelles). Hij had net als Vasarely interesse voor perspectivische effecten in de ruimte en voor de integratie van kunst in architectuur. Kleur speelt een centrale rol binnen een weldoordacht systeem. De kleuren zijn aangebracht in homogene, gladde oppervlakken waarin de hand van de kunstenaar niet meer zichtbaar is. Hij vertrok van een theoretische kunstbenadering die paste bij zijn temperament. Zijn composities waarin de rechte lijnen domineren, getuigen van een doorgedreven strengheid. In 1956 sloot Vandenbranden zich aan bij de groep Art Abstrait en hij was stichtend lid van verschillende verenigingen, waaronder Formes (1956), Art Construit (1960), De Nieuwe Vlaamse School (1960) en het Internationaal Studiecentrum voor Konstruktieve Kunst (1972). In 1960 vestigde hij zich in Antwerpen. De zwarte lijn heeft niet langer een structurerende functie maar wordt zoals de andere kleuren een autonoom element. Voortaan werkte hij in latex, een verfsoort die beantwoordde aan zijn streven naar zuiverheid.